In September 2012 kreeg ik een parkeerboete. De hoogte was echter buiten proportie en over de bezwaar en beroepsmogelijkheid werd door het door de gemeente Amsterdam aangestelde santioneringsbedrijf op haar website aangegeven dat dat nauwelijks kans maakte, de betreffende tekst is overigens op het moment van schrijven wat genuanceerd.
Op de betreffende locatie was ik 3 jaar geleden voor het laatst met de auto geweest en toen stonden er geen parkeermeters. Dat ze er nu wel stonden had ik helemaal gemist. Ik betaal tegenwoordig altijd voor parkeren met met de moderne hulpmiddelen, via mobiele telefoon e.d. zijn er nog maar weinig praktische redenen om dat niet te doen.
Het parkeertarief bleek € 0,10 per uur te zijn. De boete was € 52,90, een verhoging met 52.900%(!)
Een dergelijke boete voor zo'n klein vergrijp is buiten alle proporties van redelijkheid. Ik heb wat gezocht op internet op dit onderwerp en vond diverse geweldsincidenten tegen parkeerwachters.
Dergelijk geweld is niet goed te praten maar wel voorstelbaar gezien de buitenproportionaliteit van de sanctie.
Sancties zijn natuurlijk nodig omdat wettelijke regels, regels die democratisch tot stand zijn gekomen, of minstens democratisch zijn goedgekeurd, wel moeten worden nagekomen. Het is niet aan de individuele burger om een op zodanige wijze tot stand gekomen regel naast zich neer te leggen. Een democratische rechtsstaat kan nu eenmaal zowel rechten verstrekken als inperken binnen de kaders van wat is afgesproken als "algemeen belang". Individueel belang is ondergeschikt aan algemeen belang hoewel er wel rekening moet worden gehouden met het belang van het individu.
Niettemin moeten sancties wel in een perspectief staan; er moet een vorm van redelijkheid te vinden zijn in een sanctie en de sanctie hoogte. Sancties zijn geen doel op zich maar een middel. Een middel om een rechtsregel gehandhaafd te krijgen. Het bedrag van een boete, de lengte van een straf kan wel financiële consequenties (opbrengsten voor de overheid) hebben maar de financiële opbrengsten horen geen overweging te zijn bij het vaststellen van de hoogte van de boete. Kennelijke onredelijkheid van overheid /overheidsinstanties -bijvoorbeeld een te hoge boete- leidt onbegrip/boosheid, met alle daarbij behorende, mogelijke openbare orde verstorende, gedragssoorten.
Een systeem waarbij boetes veel lager beginnen dan nu en eventueel oplopen met het aantal overtredingen per jaar (of andere tijdseenheid), een systeem dus wat een zekere relativiteit kent, zal een veel hogere acceptatiegraad kennen en het aantal geweldsincidenten tegen de handhavers (parkeerwachters) flink verminderen.
Motto: "een sanctie ondersteunt slechts de regelhandhaving maar is zo redelijk dat hij te accepteren is."
No comments:
Post a Comment